(lat. Celtiberi, d. i. de in Iberië wonende Kelten) in de oudheid naam van een aantal krijgszuchtige volksstammen, die uit Gallië het pyreneesch schiereiland waren binnengevallen (zie Spanje).
De K. bewoonden de zuidwestelijke helft van Aragon en geheel het oosten en noorden van Oud- en Nieuw-Castilië. Onder de plaatsen in hun gebied is in de oude geschiedenis Numantia het meest bekend (ruïnen nabij Soria). De K. schijnen vrij gebleven te zijn van de carthaagsche heerschappij. Door de Romeinen werden zij tijdens den oorlog met Hannibal zonder blijvend gevolg bestreden; eerst na langdurige oorlogen in de 2de eeuw v. Chr. (197—133) werden zij gedwongen de rom. heerschappij te erkennen. Vergeh Phillips, Die Wohnsitze der Kelten auf der Pyrenäischen Halbinsel (Weenen 1872).
