Karl von heigel

betekenis & definitie

duitsch schrijver, geb. 25 Maart 1835 te München, studeerde in de Philosophie, werd bibliothecaris van vorst Carola th-Beuthen in Neder-Silezië, vestigde zich in 1863 te Berlijn, en verhuisde later naar Riva aan het Gardameer. Hij schreef de drama's: Marfüy Vor hundert Jahren, Freunde, Die Zarin, Die Heimkehr, verder novellen (1866, 1872, 1873, 1878), Die schöne Zarin, Josephine Bonaparte, en een reeks stukken voor den privaten schouwburg van den koning van Beieren; voorts het epos Bar Cochba (1857) en de verhalen: Ohne Gewissen (Berl. 1871), Die Dame ohne Herz (1873), Benedictus (1875), Das ewige Licht (Leipz. 1877), Es regnet (2de dr., Stuttg. 1878), Der Karneval in Venedig (2de dr. 1878), Der Theaterteufel Die Veranda am Gardasee (1879), Mozaik (1886), Ernste und heitere Erzählungen (Berl. 1887), Der Weg zum Himmel (München 1890), Das Geheimnis des Königs (Berl. 1891), Der reine Thor (Stuttg. 1891), Baronin Müller (1893), Der Roman einer Stadt (Berl. 1893), Heitere Erzählungen (1893), Der Sänger (Leipz. 1893), Gluck-Gluck (Dresden 1894), Der Volksfreund (Stuttg. 1895), Der Herr Stationschef (1897), Am blauen Gardasee (Leipz. 1898), Der Mahradscha (Dresden 1900), Die nervöse Frau (Berlijn 1900), Die neuen Heiligen (Potsdam 1900.)