Karl eduard geppert

betekenis & definitie

Klassisch philoloog, geb. 29 Aug. 1811 te Stettin, werd in 1846 buitengewoon hoogleeraar te Berlijn, en overl. hier 31 Aug. 1881. G. hield zich vooral bezig met de latijnsche blijspeldichters. Behalve uitgaven van Plautus’ Curculio (Berl. 1845), Menaeehmi (1845), Triuummns (1844), Cuptivi (1859), Truculeutus (Lpz. 1863), Poenulus (Berl. 1864), Epidicus (1865), Casino 1866) gaf, hij in het licht: Plautinische Studien (1870), Ueber den Codex Ainbrosiunus (Lpz. 1847), Veler die Terentianischen Didaskalien (in Jahn’s „Archiv für Philologie” Bd. 18, 1852), Ueber die Aussprache des Lateinischen irn ditern Drama (Lpz. 1858), Ueber den Ursprung dem Homerischen Gesänge (Lpz 1840), Die Götter und Heroën der alten Welt (1842), Die altgriech. Buhne (Lpz 1843), Beiseeindrücke aus Spanien (Berl. 1873), Chronik rou Berlin ((1837 — 42).