(Kannada) een dravidische taal van zuidelijk Indië, taal van Kannara, in het Sanskriet Karnata. Zij bestaat uit twee hoofddialecten: nieuwkanareesch (hosagannêda) en oudkanareesch (halegannMa).
De oude taal heeft twee ontwikkelingsperioden: pürvada halegannada en halegannada; de eerste reikt tot aan de 7de eeuw na Chr., de tweede van de 8ste tot jde 14de, toen de nieuwe taal zich begon te ontwikkelen. Spraakkunsten: Th. Hodson (Bangaloer 1864), B. Grater (Mangaloer 1884), Krishnamacarya (Madras 1884), een oude inlandsche Spraakkunst werd gepubliceerd door Bice. Woordenboeken: M. Ranga Ras (Kanada-English, ald. 1884), Kittel (Mangeloer 1899). Ten opzichte der taal hebben zich vooral verdienstelijk gemaakt de missionarissen der Bazelsche zending, die o. m. verschillende oude schrijvers hebben uitgegeven.
