duitsch oriëntalist, geb. 12 Aug. 1801 te Glauchau, werd 1837 professor der oostersche letterkunde te Berlijn, deed reizen door Klein-Azië, Perzië, Palestina en Syrië; hij overl. 10 Juni 1876 teBad Nauheim. Behalve kleine verhandelingen schreef hij: Grammatica linguae armenicae (Berlijn 1837), Beiträge zu einer Geschichte der neuesten Reformen des Osmanischen Reichs: (turksch en duitsch, te zamen met Ramis Efendi, ald. 1842), Porta linguarum orientalium. (dl. 1—4 en 6, ald. 1840—72), Reisen, im Orient (2de dr., 2 dln., Leipzig 1865), Pentateuchus samaritanus (5 dln., Berlijn 1872: —91), Versuch einer hehr.
Formenlehre nach der Aussprache der heutigen Samaritaner (Leipzig 1868).
