duitsch philosoof en literatuur-historikus, geb. 1788 bij Hildesheim, werd 1815 tot priester gewijd, ging kort daarop tot het protestantisme over, volgde 1818 Hegel op als hoogleeraar in de Philosophie te Heidelberg, werd 1822 naar Giessen beroepen, nam omstreeks 1848 deel aan de politiek (liberale oppositie), kreeg 1850 zijn emeritaat en overl. 25 Jan. 1871. Hij schreef: Die Anthropologie als Wissenschaft (3 dln., Mainz 1822—23), Lehrhuch der theoretischen Philosophie und philos.
Propädeutik (2 dln., ald. 1826), Universalphilos. Prolegomena (1830), Der Organismus der philos. Idee (Dresd. en Lpz. 1842), Philosophie des Geistes (2 dln., Heidelb. 1835), zijn wijsgeerig hoofdwerk, Die deutsche Nationallitteratur seit dem Anfänge des 18. Jahrh. (3de dr., Gotha 1875, bezorgd door zijn zoon, Karl H.).
