engelsch krijgsman, geb. te Caltan 1619, overl. op St. Nicolaas 1683, was strijdmakker van Fairfax en Cromwell, nam deel aan den slag van Preston, en behaalde de overwinningen bij Dunbar en Worcester.
In 1653 zette hij Cromwell aan tot ontbinding van het parlement, dat hem den post van „deputated Lord” van Ierland had geweigerd, werd voorzitter van den raad, door het leger benoemd, en lid van het z.g. „Romp parlement”. Maar ook dit lichaam deed hij ontbinden om zijn vijand Harrison van allen invloed te berooven en Cromwell’s aanzien nog te vermeerderen. Toen den protector de titel van koning werd aangeboden, kantte L. zich daar sterk tegen, ook weigerde hij den eed af te leggen, welke het parlement van de staatsambtenaren vorderde. Het ontzet uit zijn functiën was hiervan het gevolg, doch na de bijeenroeping van het „Lange parlement” (1659) w:erd hij weder in al zijn ambten hersteld en tot generaal-majoor benoemd. Nu begon hij sterke royalistische neigingen te toonen, maar wrerd niettemin aan het hoofd van een leger tegen Monk uitgezonden. Na eenige onderhandelingen welke zonder gevolg bleven, werd hij gevangen genomen (1660), naar Londen gebracht en ter dood veroordeeld.
Karel II veranderde deze straf evenwel in gevangenisstraf, w'elke hij te Guernsey en daarna te St. Nicolaas onderging.
