Gepubliceerd op 20-01-2021

John clarke-wittfeld

betekenis & definitie

Eng. muzikus, geb. 13 Dec. 1710 te Gloucester, overl. 22 Febr. 1836 te Holmer, bij Hereford, leerling van Hayes te Oxford, achtereenvolgens organist te Ludlow, Armagh en Dnblin (St. PatrickChristuskerk), verliet in 1798 Ierland, werd organist en koormeester aan Triniby- en St. John’s College te Cambridge, verwisselde in 1820 deze ambten met gelijke te Hereford, en arbeidde hier tot 1833, om het overige van zijn leven in rust door te brengen; in 1821 schonk de universiteit te Cambridge hem den titel van hoogleeraar in de muziek; in 1805 gaf hij een bundel Cathedral services en anthems in het licht, benevens een verzameling kerkelijke composities van n euwe meesters, schreef een oratorium : „Dl kruisiging en opstanding”, glees, liederen, en bearbeidde Handelsche on andere werken voor zang en klavierbegeleiding.

< >