duitsch dichter, geb. 2 Sept. 1740 te Düsseldorf, broeder van den philosoof J., studeerde in de godgeleerdheid, en was hoogleeraar in de wijsbegeerte en welsprekendheid te Halle. Zijn Poetische Versuche (1764) brachten hem in 1766 in betrekking met den dichter Gleim, die hem de betrekking van kanunnik te Halberstadt bezorgde.
In 1784 aanvaardde J. een beroep tot hoogleeraar in de fraaie letteren te Freiburg in Breisgau, waar hij 4 Jan. 1814 overleed. J. had zich naar de fransche dichters, vooral naar Gresset en Chaulieu, gevormd, en eerst in latere jaren verhief hij zich boven de weekelijkheid, die zijn eerste pennevruchten kenmerkt. Zijn Sämtliche Werke verschenen laatstelijk te Zürich, 8 dln. 1882.
