duitsch ornitholoog, geb. 1780 te Ziebigk bij Cöthen, wijdde zich onder de leiding zijns vaders, Joh. Andreas N. (1747—1826), die ook een bekend ornitholoog was, aan de beoefening der natuurlijke geschiedenis, voornamelijk aan die der vogelkunde.
Hij werd hoogleeraar en inspecteur van het ornithologisch museum van den hertog van Anhalt-Cöthen en overl. 1857 te Ziebigk. Hoofdwerk: Naturgeschichte der Vögel Deutschlands (12 dln., Lpz. 1822—44; dl. 13, vervolgd door Blasius, Baldamus en Sturm, 1852 vlg.), waarvoor hij het groote aantal uitmuntende platen zelf gegraveerd heeft. Sedert 1851 heeft het duitsche ornithologische genootschap haar orgaan naar hem „Naumannia” genoemd. In 1880 werd te Cöthen een monument voor hem opgericht.
