belgisch staatsman, geb. te Huy 1794 en ald. overl. 1864, advokaat en journalist, was een der voorstanders van de Union, een vereeniging, welke ten doel had de Katholieken en Liberalen te vereenigen tegen het hollandsch bewind. Bij het uitbreken van de omwenteling in 1830 werd hij door de voorloopige regeering tot advokaat-generaal te Luik benoemd en werd daarna lid van het Congres.
Hij bestreed de vereeniging van België met Frankrijk en was een voorstander van de candidatuur van Leopold van Saksen-Coburg. Van 1831 tot 1841 was hij achtereenvolgens minister van buitenlandsche zaken, van justitie, gouverneur van Namen, buitengewoon afgevaardigde bij den Duitschen Rijksdag en andermaal minister van buitenlandsche zaken. Sedert laatstgenoemdjaar trok L. zich uit het openbaar leven terug.
