Hoorn (blaasinstrument)

betekenis & definitie

horen, ital. corno, fr. cor, een der oudste blaasinstrumenten, oorspronkelijk eenvoudig een hoorn van een of ander dier, thans bestaande uit een van binnen vertinde buis van messing, die aan het eene einde een trechtervormig uitgediept mondstuk bevat en aan het andere uitloopt in een geluidstrechter of beker; de buis is een- of tweemaal gewonden en de windingen zijn aaneen gesoldeerd. Men onderscheidt twee soorten van horens: de eenvoudige jacht-H., en de ventiel-H., die hierin verschillen dat de onderscheiden tonen bij de jacht-H. worden voortgebracht door den stand der lippen en de wijze van blazen, en bij de ventiel-H. met behulp eener mechanische inrichting.