een organisch zuur, van de samenstelling C9 H9 NO3 aanwezig in de urine der plantenetende dieren; men bereidt het gewoonlijk uit de urine van paarden, waaraan het zuur zijn naam te danken heeft. Het vormt zuilvormige kristallen, die in kokend water en in alcohol oplossen, maar in koud water weinig oplosbaar zijn.
Wanneer men H. met zuren of met alkaliën verhit, dan wordt het ontleed in benzoëzuur en glycocol (lijmsuiker). Omgekeerd kan men H. kunstmatig bereiden, door verhitting van glycocolzink met benzoylchloride. H. kan men dus beschouwen als glycocol, waarin 1 atoom waterstof door het univalente radicaal benzoyl, C6 H5 CO, vervangen is. Wanneer men benzoëzuur inneemt, dan vindt men het in de urine als H>. terug. Bij den rnensch bedraagt de dagelijks uitgescheiden hoeveelheid H. 1 gram, bij overmatig gebruik van plantaardig voedsel, inzonderheid van bessen en andere vruchten, iets meer. Vroeger gebruikte men het H. bjj de bereiding van benzoëzuren; de zouten van het H. golden vroeger als heilzaam tegen jicht en levercirrhose.
