Hermann schultz

betekenis & definitie

duitsch theoloog (prot.), 1831—1903; was hoogl. te Bazel, Straatsburg, Heidelberg en Göttingen; schreef: Alttestamentische Theologie (5de dr. 1896), Die Lehre von der Gottheit Christi (1881), Grundriss der evangel. Dogmatik (2de dr. 1892), Apologetik (1896), Ethik (2de dr. 1897), enz.