Hermann eberhard richter

betekenis & definitie

duitsch geneeskundige, geb. 1808 te Leipzig, 1838—49 hoogl eeraar te Dresden, overl. 1876; schreef o. a.: Blutarmut und Bleichsucht (2de dr. 1854), Grundriss der innern Klinik (2 dln., 4de dr. 1880), Geheimmittel-Unwesen (2 stukken, 1872—75); redigeerde met Winter sinds 1850 Schmidt’s „Medizinische Jahrbücher”.