amerikaansch dichter, geb. 27 Febr. 1807 te Portland in Maine, overl. 24 Maart 1882 te Cambridge in Massachusetts, studeerde aan het Bowdoin-college te Brunswick, waaraan hij in 1826 tot hoogleeraar in de levende talen werd benoemd. In 1833 gaf hij een vertaling van de elegie Coplns van don José Manrique; 2 jaren later verscheen een oorspronk. werk, Outremer.
Na een reis door Europa werd hij hoogl. aan de Harvard university (1836), welk ambt hij in 1854 neder legde. Van zijn werken noemen wij buiII. W. Longfellow. ten de beide reeds vermelde: Hyperion (1839), Ballads and other poems (1847), Evangeline (1847), Kavanagh (1849), Golden legend (1851), Song of Hiawatha (1855), Miles Standish (1858), Tales of a wayside inn (1863), Pandora (1876), Keramos (1878). Te Berlijn verscheen in 1867 een uitgave van zijn prozawerken in 3 dln. en van zijn gedichten in 4 dln.
