Bij de Grieken oorspronkelijk een klaagzang in het algemeen, zonder bepaalden vorm, later naarn van elk in distichon geschreven gedicht; in dezen zin heetten ook krijgsliederen (Tyrtaeus), politieke gedichten (Solon, Theognis), minnedichten (Ovidius) elegiën. In engeren zin verstaat de tegenwoordige poëtiek onder een elegie een dichterlijke uiting van een zachten weemoed, die uit het verlies van iets dierbaars of uit het bewustzijn van zedelijke onvolmaaktheid ontspringt, doch niet alle hoop heeft laten varen: E/eijisch: weemoedig, zacht-klagend, aandoénlijk.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
