duitsch plantkundige, geb. 2 Febr. 1767 te Hildesheim, werd 1792 hoogleeraar te Rostock en in 1815 te Berlijn, waar hij in 1851 overleed. Door vele geschriften heeft hij zich als een grondig geleerde doen kennen.
Tot deze behooren Elementa philosophiae botanicae (1824), Vorlesungen über die Krauterkunde (dl. 1 1843 —45), Anatom.-botan. Abbildungen (4 afl. 1839—42), Anatomie der Pflanzen (1843—47). In ruimeren kring werd hij bekend door Die Urwelt und das Alterthum (2 dln.), ook in het nederlandsch vertaald, en de voortzetting hiervan Das Alterthum und der Uebergang zur neuern Zeit (1842).
