duitsch schilder, zoon van den vorige, geh. 1497 te Augsburg, begon reeds in 1512 naam te maken.
In de eerstvolgende jaren werkte hij te Bazel, waar hij veel in aanraking kwam met Erasmus en Frobenius. Eerstgenoemde gaf hem bij zijn vertrek naar Engeland een aanbevelingsbrief aan den engelschen kanselier Thom. Morus, welke hem weder aan honing Hendrik VIII voorstelde, die hem tot portretschilder benoemde, als hoedanig H. zich een europeeschen naam verwierf. Hij overl. 1554 aan de pest. Portretschilder bij uitnemendheid, beoefende hij evenwel ook het historische genre, ofschoon daar van weinig is bewaard gebleven. Onder de schilderijen die bij den grooten brand te Londen in 1666 verloren gingen behoorde ook: Hendrik VIII op den troon het charter aan het gilde der chirurgijns schenkende.
Een uitgebreiden roem verkreeg H. mede door zijn teekeningen voor houtgravures, vooral door de afbeeldingen van den Doodendans en een alphabet met dergelijke voorstellingen. Zie Alfred Schmid, Hans H.s des Jüngern Entwicklung 1515—26 (Bazel 1892), J. W. 0. Richter, H. der Jüngere (Berl. 1901), Ed. His, Dessins d’ornement de H. (51 platen, Parijs 1886), Holbein, (Franz Ignaz) dramaturg en, dramadichter, geb. 27 Aug. 1779 te Zizzersdorf bij Weenen, trok als guitaarspeler door Rusland, werd later tooneelspeler, trouwde in 1799 te Glogau met gravin Lichtenau, een vroegere minnares van koning Frederik Wilhelm II van Pruisen, liet zich vijf jaar later van haar scheiden, werkte nog als schouwburgdirecteur, regisseur enz. in verschillende duitsche en oostenrijksche steden, en overl. 5 Sept. 1855 te Weenen. Van zijn oorspronkelijke drama’s zijn eenige tallooze malen opgevoerd, zoo Das Tournier zu Kronstein (1820) en Der Doppelgänger (Hannover 1828, 3de dr. 1843).
Zijn voornaamste tooneelstukkem verschenen bijeenverzameld onder den titel Theater (2 dln. Rudolst. 1812) met vervolgen: Neuestes Theater (5 stukken, Pest 1820 —23, herdrukt 1835) en Dilettantenbühne (Weenen 1826).
