(arab. Hanafêja) leden der wijdverbreide, door Imam Abu Hanïfa (geb. 702 te Kufa, overl. 772 te Bagdad) gestichte sunnietische sekte der Hanafî.
Abu Hanïfa is de grootste der sunnietische rechtsgeleerden, het licht en het orakel der sunnietische rechtswetenschap. Zijn wetboek, door zijn leerlingen Imam Abu Yusuf en Imam Muhammed nog verder ontwikkeld, is in Turkije, Centraal-Azië en Yoor-Indië algemeen aangenomen en ligt in die landen ten grondslag aan de practische rechtspraak.
