duitsch godgeleerde, in 1786 geb. te Iserlohn, studeerde te Halle en Heidelberg, werd in 1809 predikant te Ronsdorf, in 1814 te Elberfeld, in 1822 hof- en domprediker te Berlijn, waar hij in 1863 stierf. Als schrijver trad hij op met Die Taufe im Jordan (1822), Heloris Wallfahrt nach Jerusalem (1820—23), en met preekbundels en andere stichtelijke geschriften.
Zijn zoon Frederik Adolf S., geb. 1817, maakte in 1845 een wetenschappelijke reis naar het Oosten, werd in 1847 veldprediker en nam als zoodanig in 1848 deel aan den veldtocht in Sleeswijk; 1859 prof. te Berlijn. Tot zijn geschriften behooren: Sinai und Golgotha (1847), in meerdere talen overgezet; stichtelijke geschriften en preekbundels en Erklärung- der V aticinia' Zephanjae (1843).
