byzantijnsch dichter, genoemd naar zijn vaderland Pisidië, onder keizer Heraclius (610—641), diaken der Sophiakerk en chartophylax (archivaris) in Konstantinopel, kan als de laatste en een der beste grieksche dichters beschouwd worden. Zijn werken, alle in iambische trimeters geschreven, zijn deels van historischen, deels van philosophisch-theologischen inhoud.
Onder de laatstgenoemden verdient het leerdicht Hexameron over de schepping der wereld de voorkeur; het sluit zich in de natuurwetenschappelijke verklaringen bij Aristoteles aan. Omstreeks het jaar 1890 zijn nog een aantal epigrammen van P. teruggevonden. _
