(lord) engelsch dichter en geschiedschrijver, geb. 1709 te Hagley, overleden 1773, kwam onder het ministerie Walpole in het Lagerhuis en bestreed daar de regeering. In 1737 benoemde prins Frederik van Wales hem tot zijn secretaris en in 1744 werd hij door diens bemiddeling tot lord van de schatkamer en geheimraad Verheven, maar spoedig moest hij de eerste functie nederleggen.
Na den dood van Pelham (1755), erlangde hij het ambt van kanselier der schatkist en in 1757 werd hij als lord L. of Frankley in den pairstand verheven. Van toen af wijdde hij zich geheel aan letterkundigen arbeid. Zijn hoofdwerken zijn: History of the life of Henry II, 1755—70, Dialogues of the dead, 1767, en Poetical worhs, 1787.Zijn kleinzoon George William L., geb. 1817, overl. 1876, studeerde te Cambridge. In het ministerie Peel (1846) was hij onder-staatssecretaris van koloniën en bewoog zich toen veel op godsdienstig gebied, zoo stichtte hij o. a. de theocratische kolonie Canterbury op Nieuw-Zeeland, wier hoofdstad men naar hem noemde. In 1861 werd hij lid van de commissie tot onderzoek naar den toestand der engelsche universiteiten; van 1867 tot 1874 was hij voorzitter der commissie voor de hervorming der gesubsidieerde scholen; gedurende zijn laatste levensjaren verviel hij in melancholie en eindigde zijn dagen door zelfmoord. Hij schreef: Thougts of national education (1855), New Zealand and the Canterbury colonie (1859), Ephemera, serie I en II (1865—72).
