Friedrich theod. von frerichs

betekenis & definitie

Duitsch klinikus en patholoog, geb. 24 Maart 1819 te Aurich, studeerde te Göttingen en te Berlijn, vestigde zich in 1842 te Aurich als practiseerend arts, en kreeg binnen korten tijd een uitgebreide praktijk, vooral als oogarts. Na in 1845/46 in het belang zijner pathologische studiën de hoogescholen te Praag en Weenen, alsmede Nederland, België en Frankrijk te hebben bezocht, vestigde hij zich te Göttingen, werd hier in 1848 buitengewoon hoogleeraar, in 1850 directeur der polikliniek en van het academisch hospitaal te Kiel, ging in 1851 als hoogleeraar in pathologie en therapie naar Breslau, in 1859 als opvolger van Schönbein in de professuur der inwendige medicijnen naar Berlijn, fungeerde in den fransch-duitschen oorlog als arts-generaal, en zag zich in 1884 in den erfelijken adelstand verheven; hij overl. 14 Maart i885 te Berlijn. F. volgde een aan geen vooropgezet stelsel gebonden streng natuur-wetenschappelijke methode van onderzoek, tot wier introductie in de medische wetenschap hij belangrijk bijdroeg. Hoofdwerken ; Klinik der Leberkrankheiten (met atlas, dl. 1 en atlas 2de druk Brunswijk 1861), weldra ook in het engelsch, fransch en itah, Die Brightsche Nierenkrankheit (1851), Ueber Gallertund Kolloidgeschwülste (Gott. 1847), Ueber dm Diabetes (Berl. 1884), talrijke bijdragen voorWagners Handwörterbuch der Physiologie (1842—53), physiologisch-scheikundige artikelen voor Liebig’s, Poggendorff’s en Wöhler’s Handwörterbuch der Chemie (1849—65). Sinds 1879 gaf hij met Leyden het Zeitsehrift für klinische Medizin uit en nam in 1882 het initiatief tot het Congres voor inwendige medicijnen te Wiesbaden.