grondlegger van een chemiatrisch systeem, geb. 1614 te Hanau, practiseerde als geneesheer te Hanau, Leiden en Amsterdam, tot hij in 1658 als hoogleeraar bij de Leidsche academie benoemd werd; hij trok vele toehoorders en overl. in 1672. Zijn methode zette hij voornamelijk in de geschriften Disputationum medicarum decas (Amst. 1663) en Praxeos medicae idea nova (1ste boek, Leid. 1667; 2de boek, Venetië 1672; 3de boek, Amst. 1674) uiteen.
Zijn Opera mediea verschenen te Amsterdam (1679), Genève (1731) en meermalen.
