d. i. de Oude, spaansch schilder, geb. omstreeks 1576 te Sevilla, overl. 1656 te Madrid, een kunstenaar van oorspronkelijk en krachtig doch verwilderd naturel, grondlegger van een ruwgrootschen stijl, deswege door de Spanjaarden voor den vader hunner nationale kunst gehouden. Hoofdwerk: een groot en grootsch Jongste gericht (te San Bernardo); verder apotheosen van den H.
Hermenigild, den H. Ferdinand. Van H. zijn allerlei anecdoten in omloop; wegens zijn onuitstaanbaar karakter en lastig humeur zou iedereen, zelfs zijn eigen kinderen, hem hebben vermeden en geschuwd. Een zijner zoons, Francesco H. el Mozo, d. i. de Jonge, geb. 1622, ging naar Rome, waar hij wegens zijn vele vischstukken den bijnaam van 'lo Spagnuolo degli pesci kreeg; na zijn terugkeer naar Spanje werkte hij meest te Sevilla en te Madrid, waar zijn kunst veel bewonderaars vond. Hij is evenwel slechts een onbeduidend manierist, wiens werken het verval der school van Sevilla veraanschouwelijken.
