geoloog en reiziger, geb. 30 April 1829 te Esslingen, maakte als geoloog de oostenrijksche Novara-expeditie mee, die op haar reis om de wereld ook den Indischen archipel bezocht, werd 1860 hoogleeraar in de mineralogie en geologie aan het polytechnisch instituut te Weenen, nam 1881 ontslag en overl. 18 Juli 1884 te Oberdöbling bij Weenen. H. gaf in het licht: Neuseeland (Stuttg. 1863), Geolog.-topogr.
Atlas von Neuseeland (met Petermann, Gotha 1863), Beise der österr. Fregatte Novara um die Erde, geologisch gedeelte (3 dln., Weenen 1864—66), Reise durch Rumelien (in de „Mitteilungen” der geographische vereeniging te Weenen, 1870 —71), Die geolog. Verhältnisse des östl. Teils der europ. Türkei (in het „Jahrbuch der Geologischen Reichsanstalt”, 1871 en 1872), Ueber den Ural (Berl. 1873), Asien, seine Zukunftsbahnen und Kohlenschätze (Weenen 1876), Geolog. Bilder der Vorwelt und der Jetztwelt (Eszlingen 1873), Die Erde (Praag 1875), beide laatste werken zijn als leerboeken algemeen in gebruik gekomen. In de Geologische Ausflüge auf Java (in Reise der Novara, zie boven) heeft H. een eerste poging gedaan om den ouderdom van de tertiaire sedimenten van Java te bepalen.
