socialistisch agitator en leider der eerste sociaaldemocratische beweging in Dnitschland, geb. 11 April 1825 te Breslau, als zoon van een joodsch koopman, studeerde in de philologie en de philosophie, en ging daarop reizen; teruggekeerd maakte hij kennis met gravin Hatzfeldt (zie ald.), die hij in haar echtscheidingsproces terzijde stond. In 1848 sloot hij zich aan bij de democratische partij; hij werd nu medewerker van de door Marx uitgegeven „Neue Rheinische Zeitung”, en kwam weldra in conflict met de justitie.
In 1858 verscheen zijn boek Die Philosophie Herakleitos des Dunkien non Ephesos (2 dln., Berl.), in 1862 het groote rechts-philosophisch werk Das System der erworbenen Rechte. Fine V ersohnung des Positiven Rechts und der Rechtsphilosophie (2de dr., Lpz. 1880). In 1863 werd L. door het regelings-comité van een te houden algemeen duitsch arbeiderscongres aangezocht, voor de arbeiders een program van actie en agitatie te ontwerpen; L. antwoordde met het Offene Antivortschreiben (Zurich 1863, nieuwe druk 1895), waarin hij zijn inzichten en grondstellingen neerlegde, en dat het program geworden is van de Algemeene Duitsche Arbeidersvereeniging, het eerste spoor eener sociaal-democratische organisatie in Duitschland. In 1864 verscheen L.’s economisch hoofdwerk: Bastiat-Schulze. Hij overleed kort daarop, 31 Aug. 1864, aan een wonde, hem door den bojaar Racowitza in een duel op pistool toegebracht. L.’s ideeën wijken in menig opzicht af van die van Marx, en de sociaal-democratische partij heeft ze de een na de ander laten vallen; L. was idealistisch, nationaal, staats-socialistisch, Marx internationaal en anti-staatssocialistisch.
