fransch oriëntalist, geb. 12 Juli 1782 te Parijs, werd 1809 hoogleeraar in de grieksche letteren aan de faculteit te Rouaan, keerde 1811 naar Parijs terug, werd 1815 lid der Académie des Inscriptions, 1819 professor in het hebreeuwsch en syrisch aan het Collége de F'rance en 1838 ook leeraar in het perzisch aan de school voor oostersche talen; hij overleed 18 Sept. 1857 te Parijs. Zijn voornaamste werken zijn: Recherches critiques et historiques sur la langue et la littérature de VEgypte (Parijs 1808) en Mémoires géographiques et historiques sur VEgypte (2 dln., ald. 1811), de uitgave van Raschid eddin’s Histoire des Mongols de la Perse (ald. 1836), de vertaling van Makrizi’s Histoire des Sultans mamlouks de VEgypte (4 dln., ald. 1837—41), de eerste uitgave der Prolégomènes (3 dln., ald. 1858) van Ibn Chaldün.
Zijn Mélanges d'histoire et de philologie orientale werden uitgegeven door Barthélemy Saint-Hilaire (1861).
