oostenrijksch esthetikus en muziekkritikus, geb. 11 Sept. 1825 te Praag, werd in 1861 buitengewoon en later gewoon hoogleeraar te Weenen; zijn opstellen op het gebied der muziek, meest als feuilleton opgenomen in de groote Weenensche bladen, munten uit door fijne, geestvolle stilistiek, gesteund door veelzijdige kennis en scherpe dialectiek. H. behoort tot de tegenstanders van Wagner.
Afzonderlijk gaf hij in het licht: Vom Musikalisch-Schönen (10de dr., Leipz. 1902), Geschichte des Konzertwesens in Wien (2 dln., Weenen 1870), Die moderne Oper (dl. 1: Kritieken und Studien, Berl. 1875; dl. 2: Musikalische Stationen, 1879; dl. 3: Aus dem Opernleben der Gegenwart, 1884; dl. 4: Musikalisches Skizzenbuch, 1888; dl. 5: Musikalisches und Litterarisches, 1889; dl. 6: Aus dem Tagebuche eines Musikers, 1892; dl. 7: Fünf Jahre Musik, 1891—95, 1896; dl. 8: Am Ende des Jahrhunderts, 1899; dl. 9: Aus neuer und neuester Zeit, 1900), Konzerte, Komponisten und Virtuosen der letzten 15 Jahre (3de dr., Teschen 1896).
