fransch schrijver en dichter, geb. 17 Febr. 1803 te Bourg (dep. Ain), studeerde in Straatsburg, Genève, Parijs en Heidelberg en publiceerde na zijn terugkeer een vertaling van Herder’s Ideen zur Philosophie der Geschichte der Menschheit (3 dln., Straatsburg 1825—27).
Als lid eener 1828 naar Morea gezonden expeditie, verzamelde hij het materiaal voor zijn werk De la Grèce moderne et de ses rapports avec l’antiquité (Parijs 1830; 2de dr. 1832). In 1839 werd hij tot professor der buitenlandsche letterkunde te Lyon benoemd en 1842 werd hem de leerstoel voor zuideuropeesche talen en letterkunde aan het College de France te Parijs toevertrouwd. Wegens zijn uiterst liberale opvattingen werd hij 1846 door de regeering uit zijn ambt ontzet, waarop hij! zich naar Spanje begaf, was na zijn terugkeer afgevaardigde voor 1847 en werd 1849 in de wetgevende vergadering gekozen, waar hij met woord en geschrift de politieke reactie bestreed. In 1852 volgens het decreet van 9 Jan. uit Frankrijk verbannen, begaf Q. zich eerst naar Brussel, vervolgens naar Zwitserland en overleed 27 Maart 1875 te Versailles. Op 14 Mei 1883 werd te Bourg een standbeeld voor hem opgericht. Van zijn talrijke werken dienen o. m. nog genoemd: de epische gedichten Napoléon (1836) en Prométhée (1838), de tegen de geestelijkheid gerichte L’ultramontanisme (1844) en Le christianisme et la révolution (1846), voorts Les esclaves (1853), La création (2 dln., 1870), L’esprit nouveau (1874); zijn Livre de l’exilé verscheen na zijn dood (Parijs 1875), alsmede Lettres d’exil à Michelet et à divers amis (4 dln., 1884—86). Zijn Œuvres complètes (Parijs 1856—59) beslaan 10, zijn Correspondance (ald. 1877) 2 dln. Van zijn werken zijn op den Index geplaatst: Ahasvérus, Le génie des religions, Allemagne et Italie, La révolution.
Qui nimium probat, nihil probat
(lat.) wie te veel bewijst, bewijst niets.
