duitsch theoloog (r.-kath.), geb. 17 Juni 1816 bij Kempten, werd in 1839 tot priester gewijd, habiliteerde zich in 1840 te München, werd aldaar in 1841 buitengewoon, in 1844 gewoon hoogleeraar in de oud-testamentische exegese, trad in 1850 in het Benedictijnerstift St. Bonifaz te München, werd in 1872 bisschop van Speyer, en overl. 31 Mei 1876.
Zijn hoofdwerken zijn: lieber die in einer Münchener Handschrift aufbehaltene arab. Psalmenübersetzung des Rabbi Saadia Gaon (Regensb. 1841), Die religiösen Altertümer der Bibel (2de dr., Munch. 1869), Einleitung ins Alte Testament (Regensb. 1845), Geschichte der biblischen Offenbarung (1850), E. Renans „Leben Jesu” beleuchtet (1864), Zur Erkenntnislehre von Ibn Sina und Albertus Magnus (Munch. 1866), Canones 8. Hippolyti arabice e codicibus Romanis (1870).
