Constantijn l’empereur van oppyck

betekenis & definitie

of Optcijck, beoefenaar der oostersche taal- en letterkunde, vermaard kenner der rabijnsche en talmudische literatuur, geb. te Bremen, Juli 1591, studeerde te Franeker, waar hij zich bijzonder op het oostersch toelegde, en werd in 1017 aldaar bevorderd tot doctor in de godgeleerdheid. Reeds in 1619 zag hij zich benoemd tot hoogleeraar in de hebreeuwsche taal aan de hoogeschool te Harderwijk en 8 jaar later aan die te Leiden, nam tevens op zich om tegen de Israëlieten te schrijven, weshalve met hem „hoogleeraar der joodsche geschilpunten” noemde. Hij overleed 1 Juli 1048. Hij bezorgde een uitgave van Erpinii grammatica chaldaeica, Syra et Aethiopica, Talmudis Babylonici codex Middöth (1628), van: Sjomari Lyra Davidis (1628), van: Abranielis et aliorum commentatio etc. (1681), van: Mozis Kimchi Introductio ad scientiam (1631), vamJosephi Jachiadae paraphrasis in Danielem (1635), van: Itinerarium D. Benjaminis a Tudela (1632, in het Nederlandsch vertaald door S. Keyzer, 1846), en schreef: Clavis Talmudica, complectens formulas, loca dialectica et rhetorica priscorum Judaeorum (1634), De legibus Ebracorum (1637), en Disputationes theologicae Hardervicenae sive systeina theologicum (1626),