duitsch jurist, geb. 4 Nov. 1766 te Dresden, studeerde te Leipzig in de rechten, werd in 1789 buitengewoon hoogleeraar in de rechtsoudheden aldaar, in 1796 hoogleeraar in het saksisch recht te Leipzig, bekleedde tevens allerlei hooge ambten, en overl. 14 Maart 1824. H. behoort met Savigny en Hugo tot de grondleggers der historische school.
Zijn hoofdwerken zijn: Institutionum historicarum juris romani lineamenta (Lpz. 1802, 4de dr. 1805), Institutiones juris romani literariae (dl. I, 1809), Institutionum juris romani privati historico-dogmaticarum lineamenta (1814 en 1828), Manuale Basilicorum (1819), Lehrbuch des sächs. Privatrechts (1820 en 1848), Doctrinae Pandectarum lineamenta cum locis classicis (1820).
