Christiaan viii

betekenis & definitie

koning van Denemarken (1839—48), hertog van Sleeswijk—Holstein en Lauenburg, oudste zoon van erfprins Frederik (stiefbroeder van Christiaan VII), werd 18 Sept. 1786 te Kopenhagen geboren; uit zijn eerste huwelijk (1806), met prinses Charlotte van Mecklenburg-Schwerin, welke in 1809 wegens echtbreuk van hem gescheiden werd, had hij een zoon, Frederik VII (zie deze); zijn tweede huwelijk (1815), met prinses Karoline Amalie van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg bleef kinderloos; hij was stadhouder van Noorwegen toen koning Frederik VI bij den vrede van Kiel (14 Jan. 1814) dit rijk aan Zweden moest afstaan; de prins deed daarop pogingen om zich in Noorwegen te handhaven; nadat hij 25 Febr. te Christiania tot regent geproclameerd was geworden, riep hij een rijksvergadering bijeen, die hem 17 Mei tot erfkoning van Noorwegen koos; zijn koningschap was echter van korten duur; een engelsche vloot en een zweedsch leger noodzaakten hem weldra een wapenschorsing te sluiten (14 Aug.);. 10 Oct. deed hij afstand van de noorweegsche kroop. Naar Denemarken teruggekeerd wijdde hij zich eenigen tijd aan de wetenschap en kunst, tot hij door den dood van Frederik VI 3 Dec. 1839 op den troon van laatstgenoemd land kwam/hoewel hij aan het absolutisme vasthield voerde hij verschillende hervormingen in en bereidde andere den weg; hij overleed 20 Jan 1848.