belgisch staatsman, geb. 12 Aug. 1800 te St. Quentin (Frankrijk), kwam op 12-jarigen leeftijd naar Luik, studeerde in de rechten en wijdde zich aan de oppositioneele journalistiek.
Tijdens de revolutie van 1830 nam hij aan het hoofd van gewapende vrijwilligers deel aan den opstand en de Septembergevechten te Brussel; als lid der voorloopige regeering was hij door zijn beraden optreden een der grondleggers der belgische monarchie; Juli 1831 werd hij gouverneur van Antwerpen en wa,s van 20 Oct. 1882 tot 4 Aug. 1834 minister van binnenl. zaken, en als zoodanig de vader der spoorwegwet van 1 Mei 1834; daarna was hij weer gouverneur van Antwerpen totdat hij 18 April 1840 als minister van publieke werken en onderwijs in het liberale kabinet optrad; na deszelfs ontslag 1841 beperkte zijn werkzaamheid zich tot de Tweede kamer, waar hij de leider der liberale oppositie was totdat hij 12 Aug. 1847 minister van binnenl. zaken werd; in het najaar van 1852 af getreden, kwam hij Nov. 1857 met Frère-Orban nogmaals aan het hoofd der liberale regeering, eerst als minister van binnenl. en van Oct. 1861 als minister van buitenl. zaken. Hij trad 3 Jan. 1868 af en beperkte zijn werkzaamheid sedert tot het parlement; hij overl. 27 Mei 1885.
