belgisch schrijver, geb. 2 Dec. 1818 te Mons (Bergen), studeerde te Leuven, werd professor in de vaderlandsche letterkunde en leider der liberale partij in Brussel, was 1850—53 redacteur van het dagblad ,,La Nation” en sedert 1862 van de „Revue de Belgique”. Sedert 1883 was hg conservator van het museum Wiertz in Brussel, sedert 1881 lid der belg.
Academie; hij overleed 1 Maart 1902 te Ixelles. Van zgn poëtische werken dienen genoemd: Poemes historiques et romantiques (Brussel 1840), Patrie (1862), Jacques dfArtevelde (histor. drama, 1861), Le roman du Renard (in vers gebracht, 1860). Van zijn overige werken dienen vermeld: l’Eglise et la mor die (2 dln., Bruss. 1858; onder het pseudoniem Dom Jacobus), De la corruption littéraire en France (1873), Essais de littérature dramatique (2 dln., 1880), l’histoire des lettres en Belgique (1882), Vart grec (1895).
