(graaf) fransch publicist en staatsman, geb. 29 Mei 1810 te Londen, was in zijn jeugd vol geestdrift voor de romantiek en de nieuwkatholiek-liberale politiek en werkte mede aan de revolutionnair-kath. „Avenir” (1830) van Lamennais, welks veroordeeling van den kant der Curie M. echter tot de orthodoxe meening terugvoerde. Door erfrecht lid van het huis der pairs, maakte hij zich tot verdediger der katholieke en clericale belangen, doch verzoende zich met de uit de Februari-revolutie van 1848 geboren republiek.
M. werd in de constitueerende nationale vergadering en in de wetgevende vergadering gekozen, stemde aanvankelijk met de gematigde republikeinen, doch ging weldra weder geheel over tot de reactie. Onder Napoleon III, dien hij slechts korten tijd steunde, vertegenwoordigde hij in het wetgevend lichaam bijna alleen de oppositie. Bij de verkiezingen van 1857 niet herkozen, hield hij zich uitsluitend met letterkundigen arbeid bezig; maar hij schitterde als schrijver minder dan als spreker. Hij overleed 13 Maart 1870. M‘. is bekend door verschillende werken, die hem in 1851 een zetel in de Fransche Academie verschaften, en waarvan hij zelf een volledige uitgave (9 dln., Parijs 1861—68) bezorgde. Als de merkwaardigste van zijn werken dienen genoemd: Histoire de Ste.
Elisabeth de Hongrie (Parijs 1836 en meerm.) en Les Moines dlOccident (5. dln., Parijs 1860—67; 5de dr., 1874—77). Na zijn dood verschenen Lettres d un ami de college 18,27—30 (Par. 1873).
