Gepubliceerd op 20-01-2021

Bonifacius (westrome)

betekenis & definitie

Westromeinsch veldheer, aanvoerder der troepen in Afrika, vriend van kerkvader Augustinus; door Aetius bij het romeinsche hof te Ravenna verdacht gemaakt, werd hij ter verantwoording geroepen, weigerde te verschijnen, versloeg de tegen hem afgezonden troepen, en riep tegen den raad van Augustinus de hulp der Vandalen van Spanje in; toen deze in 428 in Afrika verschenen, was B. reeds weder met de regentes van het westromeinsche rijk, Placidia verzoend; ongenegen onverrichterzake huiswaarts te keeren, veroverden de Vandalen alsnu de romeinsche provinciën in Afrika. B. keerde in 432 naar Italië terug, en werd in de plaats van Aetius opperbevelhebber van het westromeinsche leger; tusschen beide tegenstanders kwam het nu tot een open kamp, waarin B. ten slotte het onderspit moest delven; hij sneuvelde nog in 432.

< >