Gepubliceerd op 20-01-2021

Berlijnsch blauw

betekenis & definitie

Een donkerblauwe verfstof, verkregen uit den neerslag van de oplossingen van geel bloedloogzout, vermengd met ijzeroxydezouten, of van rood bloedloogzout met ijzeroxydulezouten, alsook van de blauwe zelfstandigheden die als ontbindingsproducten van ijzercyanure- en ijzercyanideverbindingen ontstaan. Het werd in 1704 of 1707 door Diesbach te Berlijn toevallig ontdekt; zijn scheikundige bestanddeelen deed Gay-Lussac in 1815 kennen.

Het is reuken smaakloos, is niet vergiftig, onoplosbaar in water, alcohol en verdunde zuren, oplosbaar in zuringzuur; in het licht verbleekt het, daar het alsdan zijn gehalte aan cyan verliest, in de duisternis wordt het weer donkerblauw; bij droge destillatie levert het onderscheidene vluchtige producten en laat een zwarte stof na, die uit ijzer, koolstof en stikstof bestaat. Het B. wordt vooral gebruikt voor het bedrukken van geweven stoffen.

< >