duitsche dichteres en schrijfster, pseudoniem Betty Paoli, geb. 30 Dec. 1815 te Weenen, was onderwijzeres in Rusland, Silezië, Weenen, later gezelschapsjuffrouw van prins Schwarzenberg te Weenen, wijdde zich sinds 1850 in de oostenrijksche hoofdstad aan de letteren, en overl. 5 Juli 1895 te Baden bij Weenen. Hare gedichten zijn meest van lyrischen aard, vol weemoedige stemmingen, fijn van vorm en steeds zeer duidelijk en verstaanbaar.
Vermeld moeten: Gedichte (dichtbundel, Pest 1841 en 1845), Nach dem Gewitter (dichtbundel, ald. 1843 en 1850), Romancero (Leipz. 1845), Die Welt und mein Auge (novellen, 3 dln. 1844), Neue Gedichte (1850 en 1856), Lyrisches und Episches (1855), Neueste Gedichte (Weenen 1870), Gedichte-Auswahl und Nachlass (Stuttg. 1895); verder: Julie Rettich. Ein Lebensund Charakterbild (Weenen 1866), Grillparzer und seine Werke. Kritische Studiën (Stuttg. 1875).
