geb. 1798 te Berlijn, bezocht het gymnasium zijner geboorteplaats, om zich aan de theologie te wijden, was echter tengevolge van geldgebrek en zwakke gezondheid genoodzaakt de studie af te breken en eene betrekking bij eene brandverzekeringsmaatschappij aan te nemen. Hij hield zich reeds op het gymnasium met de stenographie bezig, en verliet ten slotte zijne betrekking, om zich geheel hieraan te kunnen wijden.
Hij wenschte een systeem te scheppen, dat al het gesprokene zou weergeven, en niet zooals de vroegere veel weglaten, en toch kort zou zijn, dat niet slechts, zooals met de eerder verschenen systemen het geval was, alleen voor parlementair gebruik zou dienen, maar dat voor alle ontwikkelden eene hulp bij het verrichten van schrijfwerk zou kunnen zijn. Met hem is de Duitsche stenographie in een geheel nieuw stadium getreden. Het door hem uitgedachte systeem verscheen in het jaar 1841, met ondersteuning der Pruisische regeering, doch vond in den aanvang niet de waardeering, welke het verdiende, zoodat de uitvinder met broodsgebrek had te kampen, totdat eindelijk een zijner vrienden hem steunde bij de propaganda voor zijn stelsel. Toen ging het voorspoediger. In 1848 maakte hij deel uit van het toen ingerichte stenografenbureau voor de Nationale Vergadering; later werd hij voorzitter van het stenografenbureau van het Pruisische Huis van Afgevaardigden, welke functie hij tot zijn dood, 8 Jan. 1867, vervulde. Na zijn overlijden werden (in 1868, 1872, 1885) in zijn systeem herhaalde malen wijzigingen aangebracht, totdat ten slotte (1897) het grootste deel der aanhangers ervan zich met die van het stelsel Schreij vereenigden tot de school StolzeSchreij (zie Stenographie). Een klein deel bleef echter het oude stelsel getrouw, dat in den Duitschen Rijksdag en het Pruisische Huis van Afgevaardigden nog wordt toegepast.
