Landschap in Noordwest. Afrika, Niger-Territories, benoorden de Goudkust, met nog tamelijk onzekere grenzen en een ruwgeschatte oppervl. van 160.000 km2.
A., gelegen aan de grens van het plateau.dat het gebied van den Niger uitmaakt, bestaat uit twee scherp onderscheiden zones; ten eerste uit een 12 tot 15 km. breede bergachtige streek, die het zuidelijk gedeelte inneemt, en zich hier en daar tot een hoogte van 5 tot 600 meter verheft; ten tweede uit uitgestrekte vlakten, doorsneden door de Pra, de Ose en de Da, benevens een aantal kleinere rivieren; deze vlakten zijn ongemeen vruchtbaar en op sommige punten bezet met dichte maagdelijke wouden. Het klimaat komt geheel overeen met dat van het overig deel van West-Afrika, dat men met den algemeenen naam van Guinea aanduidt. In A. zijn inheemsch de oliepalm, de baobab, cactussoorten en vele gewassen die gom, kleurstoffen en luxehout leveren. De typisch tropisch-afrikaansche fauna is hier goed vertegenwoordigd in olifanten, buffels, antilopen, apen, stekelvarkens, leeuwen, luipaards, jakhalzen, rivierpaarden en krokodillen.De bevolking, de Ashanties, is een der schoonste variëteiten van het negerras; haar oorsprong is niet met zekerheid bekend. De Ashanties zijn goed gebouwd; de kleeding der gegoeden bestaat uit een ruimen mantel, versierd met allerlei metalen sieraden en behangen met amuletten, voorzien van formulen en spreuken in moorsch schrift; de opperhoofden dragen gouden borstplaten; de leden der lagere klassen vergenoegen zich met een om de lendenen geslagen doek. Onder hen worden vele zeer bekwame goudsmeden, wevers en timmerlieden aangetroffen, alsmede sluwe en ervaren handelaars. Zij zijn uiterst oorlogzuchtig en wreed; hunne volksfeesten eindigen doorgaans in een bloedbad. Overigens bezitten zij een zekere mate van beschaving. Men schat hun aantal op 3 mill. zielen.
De vruchtbaarheid van den bodem, het betrekkelijk gezond klimaat en de öngemeene metalenrijkdom van dit land, verklaren de aanhoudende pogingen van Engeland om dit land aan zich te onderwerpen, trots den woedenden en wel-geordenden tegenstand der bevolking. In 1827 ondernamen de Ashanties een zegerijken veldtocht tegen de EngelschAfrikaansche Handelscompagnie aan de Goudkust; in 1831 moesten zij de landen bezuiden de Boven-Pra den Engelschen inruimen; in den bloedigen oorlog van 1874 verloren zij andermaal een groote oppervlakte grondgebied en verbleef hun slechts het land begrensd door de Engelsche Goudkustkolonie, Sahwi, Okwawoe, Gjaman en Kintampo; de expeditie 1895—96, geleid door sir Francis Scott bracht ten slotte het geheele gebied der Ashanties, met de hoofdstad, Kumassi, binnen weinige maanden in de macht van Engeland, dat er echter tot nog niet in slaagde de bevolking te pacificeeren, als o.a. bleek in den opstand tijdens Engeland’s oorlog in ZuidAfrika, in 1900.
