Arne garborg

betekenis & definitie

Noorweegsch schrijver, geb. 25 Jan. 1851 op Time in Jcoderen, arbeidde eerst in het lager onderwijs, begon tevens voor couranten te schrijven, debuteerde in 1873 te Christiania, waar hij zich in 1875 bij de universiteit had laten inschrijven, met een geestvolle essay : Henrik Ibsen's Krisen og GaUhrer (2 1874), ijverde in het door hem opgerichte en tot 1882 geredigeerde liberale blad „Fedraheimen”, alsmede in het tijdschrift „Den syttende Maj” voor een noorsch-nationale taal, schreef ook tal van brochures en verhandelingen over politiek, moraal, de taalkwestie, en begon daarop zijn denkbeelden in novellen, romans en dramawerken to ontwikkelen. Onder zijn geschriften over de taal is ook een grooter werk : Den nynorske Sprogoy XatiouuUtetsberu'yelse (Bergen 1877). Van zijn novellen, in welke hij de modern-realistische richting volgt, moeten vermeld : Kin Friteukjar (allereerst anoniem in „Fedraheimen” 1878), Bomlestudentar (Bergen 1883), Manitfolk (Bergen 1886), Hjaa ho Mor (Bergen 1890), Tradte Mamd (1891), F red, (Bergen 1893), alsmede de bundels Forteljingar og Sogur (Christ. 1884) en Kolbotnbrer og and re Skildringar (Bergen 1890), verder de studie Jonas Lie. (Christ. 1893), de romancencyklus Huuytussa (1895), en de drama’s Cfursonliyc (Kopenh. 1888) en Latrunen, (Christ. 1896).