zoon van Clinius van Sicyon; toen zijn vader vermoord werd, werd hij naar Argos gebracht en daar opgevoed; volwassen geworden verzamelde hij de vluchtelingen uit zijn vaderstad romdom zich, verdreef met hun hulp den tyran Nicocles uit Sicyon en haalde de stad over toe te treden tot het Achaeisch verbond. Koning Antigonus Gonatus van Macedonië, door deze toetreding zijn positie tegen genoemd verbond verzwakt achtende, zocht Aratus tegen te werken door hem te berooven van zijn bondgenoot Ptolemaeus Philadelphus, die hem met groote sommen gelds had bijgestaan.
In 245 v. Chr. werd A. strateeg van het Achaeisch verbond; door gemis aan veldheersbekwaamheden het verbond uit een krijgskundig oogpunt van weinig of geen nut zijnde, zocht hij dat te vergoeden door sluwe berekeningen, waardoor hij werkelijk voor het verbond vele voordeelen behaalde. Hij betoonde zich een man van weinig grootmoedigheid en kleingeestige eerzucht, die alle werkelijk bekwame krachten uit zijne omgeving weerde om niet in de schaduw te geraken. Hij oefende eerst op Philippus III van Macedonië een grooten invloed uit, doch werd ten slotte op last van dezen vorst vergiftigd, in 213 v. Chr., toen hij voor de 17de maal strateeg was. Aratus beschreef de geschiedenis zijns tijds in een uitvoerig werk dat verloren is gegaan, doch ten tijde van Polybius en Plutarchus nog bestond en door dezen werd geraadpleegd.
