Antonie van dyck

betekenis & definitie

Zuidnederlandsch schilder, geb. 22 Maart 1599 te Antwerpen, kwam eerst onder leiding van den historieschilder Van Balen, werd later leerling van Rubens, werd in 1618 bij de broederschap Sint-Lukas te Antwerpen als meester ingeschreven, ging in Nov. 1620, op een uitnoodiging van Jakobus I van Engeland, naar Londen, het volgend jaar naar Italië, waar hij Titiaan en Paolo Veronese bestudeerde en een groot aantal portretstukken enz. schilderde, bezocht in 1625 Marseille en Parijs, hield zich vervolgens een 6-tal jaren in zijn geboorteplaats op, geraakte op gespannen voet met zijn leermeester Rubens, en aanvaardde deswege een uitnoodiging van prins Frederik Hendrik om naar Den Haag te komen; in 1632 ging hij ten tweeden male naar Engeland, welks koning, Karel I, hem een jaargeld van 200 pond sterling schonk; hij huwde nu met Maria Ruthwen, de schoone doch onbemiddelde dochter van den graaf van Gowrie, keerde naar Antwerpen terug, dat hij ingevolge de revolutionaire gebeurtenissen aldaar weldra weer verliet, ging naar Parijs, en, nergens voldoenden arbeid vindende, reeds na twee maanden weer naar Engeland, waar hij 9 Dec. 1641 stierf. Hij heeft te Antwerpen een standbeeld (van L. de Cuyper, in 1856 onthuld); in 1899 hadden ter gelegenheid van het 300jarig jubileum van zijn geboorte te Antwerpen schitterende feestelijkheden plaats. D., als kunstenaar minder forsch en krachtig als Rubens en van een beperkter verbeeldingskracht, is gevoeliger en keuriger in uitdrukking en verhevener in opvatting dan deze ; in het portret wordt hij alleen door Titiaan overtroffen. Behalve portretten (meest van vorstelijke en andere hooggeplaatste personen) schilderde hij voornamelijk religieuze werken; ongeveer alle kunstverzamelingen van beteekenis in Europa, alsmede vele particulieren, een groot aantal kerken enz. bezitten werken van D.