eigenlijk Paolo Cagliari geheeten, een der voornaamste meesters van de venet. schilderschool, in 1530 te Verona geb., werd door kardinaal Gonzaga met eenige anderen naar Mantua ontboden om den dom aldaar met schilderijen op te sieren. Vervolgens beschilderde hij twee zalen in het paleis van den graaf.
Porti te Tiene met fresco’s. Venetië koos hij verder tot zijn voortdurende woonplaats. Al de schilderstukken in de kerk San-Sebastiano, waar de dankbare monniken hem ook zijn laatste rustplaats hebben bereid, zijn door hem uitgevoerd. Ondertusschen was hij ook werkzaam aan het dogenpaleis, versierde de bibliotheek van San Marco, schilderde het gastmaal van Simon in het refectorium van San-Nazzaro te Verona enz. Uit al zijn stukken spreekt een levendige vroolijke toon, die zich vooral openbaart in de feestelijke maaltijden aan het N. T. ontleend, w.o. de bruiloft te Kana, thans in het Louvre te Parijs, een der voortreffelijksten mag genoemd worden.
P. overl. in 1588. Zoowel zijn broeder Benedetto Cagliari als zijn zonen Gabbriello en Carlo Cagliari volgden zijn richting in de kunst, doch hebben zich daarin niet zeer onderscheiden.
