(gr.) Letterkeer: het verschikken der letters van een woord of volzin, waardoor met dezelfde letters een ander woord of andere volzin wordt gevormd. Zoo geeft b.v. de vraag, die Pilatus tot Christus richtte: Quid est veritas ? (wat is waarheid ?) het anagram : Est vir qui adest (Degene die hier is).
In engeren zin is elk woord dat van achter naar voren gelezen weer een woord geeft, een anagram, b.v. leven-nevel. In de 3de eeuw vóór Christus bracht Lykophron van Chalkis het willekeurig omzetten der letters tot zoolang men een nieuw woord heeft, in de mode ; aan het op deze wijze verkregene werden niet zelden, vooral bij opmerkelijke spelingen van het toeval, bijgeloovige beteekenissen gehecht. Ook satiristen maakten dikwijls gebruik van een A. De naam van de maîtresse van den Franschen koning Charles IX, Marie Touchet, werd vervormd tot Je charme tout (ik bekoor elkeen); op dezelfde wijze geeft révolution: love to ruin (vermaak scheppen in verwoesten) en Révolution française (met weglating van Veto): un Corse la finira (een Corsikaan zal er een eind aan maken) hetgeen als een opmerkelijke speling werd beschouwd, omdat Napoleon inderdaad een Corsikaan was.
