(Lat.) Letterrijm, stafrijm, daarin bestaande dat, in versregels, de woorden, waarop de nadruk of klemtoon valt, met dezelfde letters aanvangen; streng naar de regelen toegepast, moeten in twee versregels, die een couplet vormen, drie woorden met dezelfde letter beginnen. In Oud-Germaansche, Angelsaksische en Scandinavische dichtwerken verving de Alliteratie het rijm.
In de Finsche poëzie wordt nog van het letterrijm gebruik gemaakt; evenzoo is dit het geval bij de Tamuls in het zuiden van Indië.Alliteratie is niet tot verzen of gedichten beperkt; zij wordt aangetroffen in vele spreekwijzen uit het dagelijksch leven (man en muis, geld en goed, kind noch kraai, boe noch bah, lijf en leden enz.)
