fransch dichter, geb. 9 Juli 1689 te Dijon, studeerde te Dijon in de rechten, begaf zich 1719 naar Parijs en schreef voor het tooneel een aantal stukken (comische opera’s, blij- en treurspelen), waarvan alleen het door vorm en inhoud uitmuntende bljjspel La métromanie (1738) blijvend succes verworven heeft. Hij overl. 21 Jan. 1773 te Parijs.
Buitengewoon gevreesd was P. als maker van uiterst geestige, dikwijls zeer boosaardige epigrammen; tegen de Academie, waarin hij, ondanks zijn verkiezing, op bevel van Lodewijk XV wegens een immoreele ode uit zijn jeugd niet werd toegelaten, is zijn grafschrift gericht :Ci gît Piron, qui ne fut rien,
Pas même académicien
(hier ligt P., die niets, zelfs niet eens lid der Academie, was). Hoofduitgave zijner werken door Rigoley de Juvigny (7 dln., Parijs 1776, en 9 dln., 1800); een aanvulling vormen de Œuvres inédites door Bonhomme (1859; opnieuw uitgegeven. 1888), die ook Poésies choisies et pièces inédites de P. (1879) uitgaf.
